Margaret Johnstone, FCSP, is een Schotse kinesiste die geen onbekende is bij therapeuten die binnen de neurologische revalidatie werken. Haar bijzondere bijdrage in de wereld van de revalidatie van mensen met een beroerte wordt dan ook door velen sterk gewaardeerd.
Johnstone legt van in het begin de nadruk op het belang van interdisciplinair teamwerk en het betrekken van verpleging, partner en familie bij de behandeling van de CVA-patiënt.
In juni 1990 bood de Engelse Vereniging voor Fysiotherapeuten haar een "Fellowship" aan voor de ontwikkeling en beschrijving van een therapiebenadering in de neurorevalidatie waarin speciale aandacht was voor het inschakelen van verplegenden, familieleden en helpers.

De basis voor haar behandeling haalde Margaret Johnstone bij professor Norman Dott, toen zij werkte op zijn afdeling voor oorlogsslachtoffers (Wereldoorlog II) met schotwonden aan het hoofd.
Daarna werkte ze gedurende 17 jaar met orthopedische patiënten. Beide ervaringen hebben een sterke invloed gehad op haar later werk.

Niettegenstaande ze een generatiegenoot is van Dr. en Mevr. Bobath, en dat sommige therapeuten gelijkenissen zoeken in hun respectievelijke werken, is Johnstone deze methode pas beginnen te bestuderen in de tweede helft van de jaren 70. Op dat moment had ze reeds zelf gepubliceerd.

Vanaf 1965 legde Margaret Johnstone zich toe op de problematiek bij chronische CVA-patiënten. Ze degradeerde zich zelfs om een post te kunnen bekleden in een verpleeghuis voor chronische patiënten, waardoor zij vrije toegang kreeg tot CVA-patiënten die niet revalideerden en met zware residuele handicaps achterbleven. Hiermee wilde ze bewijzen dat het met haar aanpak mogelijk was om zelfs chronische patiënten terug in de gemeenschap te krijgen.

Op de vraag om haar kennis te delen met andere therapeuten begon ze de wereld rond te reizen, vaak samen met haar zuster, Ann Thorp.
De laatste jaren van haar rijkgevulde carrière besteedde ze niet alleen aan lesgeven en schrijven maar wendde ze haar ervaring ook aan om jonge slachtoffers met een hersentrauma te begeleiden in de thuissituatie.

Vanuit een lange klinische ervaring schreef zij vijf boeken, waarvan het laatste, "Restoration of Normal Movement after Stroke", in 1995 verscheen. Dit laatste boek was bedoeld als een samenvatting en update van de vorige boeken.
In 1996 verscheen de derde editie van "Home Care for the Stroke Patient". Op basis van dit boek werd een CD-ROM ontwikkeld die therapeuten helpt in het selecteren van gepersonaliseerde oefenprogramma's waardoor patiënten thuis zelf kunnen oefenen (autonomous practice).

Tijdens haar carrière kreeg Margaret Johnstone een onmiskenbare steun en hulp van haar zuster Ann Thorp. Deze kinesiste legde zich toe op het ontwikkelen van ideeën om spasticiteit bij patiënten met multiple sclerose te controleren. Samen met kinesisten die in de kinderrevalidatie werken, implementeerde ze ook een aantal van Margaret's revalidatie-ideëen in de pediatrie.

Margaret Johnstone en Ann Thorp stelden Gail Cox Steck, kinesiste in het Bürgerspital in Solothurn (Zwitserland), aan om als Senior Instructor de leiding over te nemen. Samen met verschillende "accredited teachers" in Europa worden de oorspronkelijke revalidatie-ideeën geactualiseerd met de moderne wetenschappelijke kennis. Vaak accentueert dit proces hoe verrassend visionair de intuïtiviteit, creativiteit en kwaliteit van Margaret Johnstone's werk was.

De Johnstone Benadering gaat sinds januari 2007 verder onder een nieuwe naam: PRO-Active approach to Neurorehabilitation integrating airsplints and other therapy tools (PANat). De accredited teachers hopen door deze naamsverandering de aandacht te trekken op de evolutie die de Johnstone Benadering heeft doorgemaakt sinds begin jaren negentig, zodat de rijke erfenis van Margaret niet verloren gaat. De naam "Johnstone" wordt thans blijkbaar geassocieerd met voorbijgestreefd en oubollig omdat, zeker op internationaal niveau, heel wat mensen alleen vertrouwd zijn met de theoretische basis die Margaret Johnstone beschrijft in haar boeken, die dateren van de jaren tachtig en negentig.

De doelstelling voor de XXI ste eeuw en deze nieuwe generatie therapeuten is om aansluiting te vinden met de academische wereld, zodat door wetenschappelijk onderzoek de bevindingen uit een ruime klinische ervaring beoordeeld kan worden.

 

Margaret Johnstone overleed op 13 april 2006. Haar In Memoriam vindt U hier.

top